[ fic anime/honkai ] เธอเองก็เป็นได้นะสาวน้อยเวทย์มนต์หน่ะ!!

บทนำ

“ห๊ะ!!?”

“ตายงี้จริงอะ?”

ต้องย้อนกลับไปซักพักในขณะที่ฉันกำลังนั่งปั่นสล็อตอยู่ที่ป้ายรถเมล์เงินของฉันที่พอจะปั่นรอบสุดท้าย ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก 

“วันนี้ก็ไม่แตกสินะเห้อ~~”

แล้วสายตาของฉันก็ดันไปเห็นตัวฟรีที่ลงมาแล้วสองตัวแล้ว ตัวที่สามกำลังตามมาทำเอาฉันหัวใจแทบวายเมื่อมันหยุดอยู่ช่องสุดท้าย

ฉันกดเริ่มทันที่ กงล้อสุ่มขึ้นมาที่หน้าจอของฉัน

×2 ×5 ×10 ×20

ฉันกดหมุนทันทีด้วยความตื่นเต้นเข็มของมันหยุดที่คูณ20ห่างจากคุณสองเพียงครึ่งมิลลิเมตรทำเอาหัวใจของฉันกระชุ่มกระชวยไปหมด

หลังจากนั้นหน้าจอก็กลับไปเป็นหน้าปั่น 

รอบแรกตัวแพงก็ตกลงมาทุกช่องได้เงินมาราวๆ20 หลังจากนั้นก็มีลงมาเรื่อยๆยัน200 จนจบลงรอบที่สองไม่ได้เลย

รอบที่สามได้มาอีก100นึง

รอบที่4 5 6 7 8 9

ไม่ได้

รอบที่สิบตัวแพงลงมาอีกแล้วและก็ไหลต่อเรื่อยๆไปอีกนานจนตัวเลขหยุดอยู่ที่ 4358.25 บวกกับจำนวนที่ปั่่นได้รอบที่แล้วอีก300เป็น 4658.25

และฉันมี×20 !!!

“90000 หมื่นโว๊ย!!!!!”

ฉันโห่ร้องออกมาอย่างดีใจกับตัวเลขที่ยังประมวณผลไม่เสร็จ แต่ว่า

พริบ

จู่ๆภาพตรงหน้าก็กลายเป็นกำแพงสีเหลือง

“ที่ไหนเนี่ย?? หรือว่า!! Black roo-”

เพลี๊ย!!

“โอ๊ยเจ็บ!!!”

“มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดหรอกนะ”

เสียงหวานใสของหญิงสาวน่าจะวัยทำงานดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน แรงตบของเธอนั้นเยอะมากๆจนทำเอาฉันมึนไปชั่วขณะ 

เมื่อหันไปมองก็ต้องพบกับสิ่งที่ฉันกลัวท้สุดในชีวิต!!

“กรี๊ดดด!!!!!!แมลงสาป!!!!!”

ปัก!

ฉันกระโดดถีบตีนคู่ใส่เจ้าแมลงสาปสีชมพู สิ่งมีชีวิตจากอารยธรรมยุคก่อนที่น่ากลัวที่สุดในโลก!!! ถึงแม้มันจะตัวสีชมพูและใส่ชุดสูทแต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดูดีขึ้นเลย!!

“ออกไปน้า!!!!!”

“กรี๊ดดดด!!!!!”

"โอ้ยๆพวกมนุษย์เนี่ยรุนแรงกันจริงๆ

“ออกปายยไม่งั้นแกกลายเป็นรูแน่!!!”

ฉันคว้าปากกาขนนกสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานมาข่มขู่มัน แต่เจ้าแมลงสาปกลับไม่สนใจมากนักลุกขึ้นมียืนสองขาแบบผิดธรรมชาติ ไม่สิมันใส่เสื้อก็ผิดละ

“ฉันไม่ค่อยเข้าใจมากนักทำไมมนุษย์์เพศหญิงถึงหวาดกลัวแมลงสาปกัน ฉันว่ามันออกจะน่ารักเห็นมั้ย”

เจ้าแมลงสาปนั่นนำแขนยัวเยี้ยของมันมาท้าวเอวก่อนจะส่งสายตาปริบๆมาที่ฉัน ทำเอาฉันตัวอ่อนระทวยราวกับวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง เพียงแค่มันยืนใกล้ๆฉันก็จะเป็นลมแล้วแต่มันกลับทำท่าอันน่าสยดสยองนั่นอีก

ทำเอาฉันแทบพ้นสายรุ้งออกมาเลย หากเป็นสาวสวยมาโพสที่นี้จะดีกว่ามาก

“หืมเจ้าอยากได้ผู้หญิงงั้นหรอ”

“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตตนนี้!!!”

ขออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ่ตัวนี้ มันมีมอยู่ตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์และฉันก็เกลียดมันตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์การที่มันรอดมาได้ถึงปัจจุบันนี้มันต้องไม่ธรรมดา ปากกาขนนกธรรมดาๆนั่นไม่น่าทำอะไรมันได้หรอก

ทีาพูดไปก็เพื่อปลอบใจตัวเองทั้งนั้น!!แรงจะหนียังไม่มีเลย!!!

“ฉันได้ยินนะ แมลงสาปก็ไม่ได้แย่หนิไม่เห็นต้องว่ากันเลยอะ”

หลังจากนั้นร่างของเจ้าแมลงสาปก็เรืองแสงสีชมพูขึ้นก่อนจะกลายเป็นสาวสวยอายุราวๆ25 อยู่มนช่วงวัยธรรมงาน ผมสีชมพูผสมแดงจากตรงโคลนผม ดวงตาสีดำสนิทมาพร้อมกับชุดสูธสีดำถุงน้องดำยาวจนถึงต้นขา

“ดีกว่าตอนแรกเยอะเลยอะ"

แต่ปากแดงไปหน่อยอย่างกับไปกัดคอใครมสก็ไม่รู้

“ถ้าจะพูดให้ถูกต้องเป็นดูดนะ”

“โรคจิต!!”

“การที่ฉันโดนคนที่อ่านโดจิ-ทุกวันด่าว่าโรคจิตก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะ”

“อะ-อันนั้นมันกิจกรรมครายเครียดนะ!!”

“แล้วที่ทำกิจกรรมตอนอ่า-”

“ม่ายๆๆหยุดน้าาาหยุดดดด”

“อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาพูดกันสิ!!!”

“ก็ได้ๆ”

“จริงๆนะ”

“อืมมม…”

อืม…??"

หลังจากสงบศึกพักรบกันแล้วพวกเราก็มานั่งพักสงบจิตกันทีาโต๊ะทำงานของเธอ โดยมีกระจกใสกันอยู่ และพวกเรากำลังนั่งจ้องตากันอยู่

“แข่งจ้องตากันรึไงเนี่ย!!”

“ก็เธอเป็นคนเริ่มหนิ”

“แล้วจะเล่นกับชั้นทำไมละ!!”

“…..”

“…….”

“….ฉันตายแล้วจริงๆหรอ”

“แน่นอนเธอโดนเครื่องบินชนตายหน่ะ เรื่องนี้ฉันไม่มีเอี่ยวที่เรียกมาเพราะสาเหตุการณ์ตายตลกดี”

“….นั่นสินะ”

“เธอยังไม่ปลงกับโลกนั้นงั้นหรอ?”

“ก็ฉันยังไม่ทันตั้งตัวหนิ ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าต้องตายซักวันนึง”

“ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันอยากทำ เช่นมีแฟนสาวน่ารักๆมาอ่อนฉันตอนตื่นนอน แล้วชวนฉันไปกินข้าว”

“นิยายที่ดองไว้ก็ยังไม่ได้อ่าน!!”

“เงินที่ได้มาก็ไม่ได้ใช้!!!”

"โลกนี้แม่มโหดร้าย~~"

"ฮือออ~~~

ฉันฟุบตัวลงไปนอนร้องให้ที่โต๊ะทำงาน ชีวิตสาววัยใส่อายุ16ปีอย่างฉันควรมีชีวิตยืนนานกว่านี้ไม่ต้องรีบตุยจู่ๆฉันก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นบริเวณส่วนหัวมจึงเงยหน้าขึ้นไปมอง หญิงสาวผมสีชมพูที่เคยนั่งอยู่ด้านหน้าฉันกำลังยืนลูปหัวของฉันอยู่

“อ๊ะ โทษทีพอดีนึกถึงน้องสาวหน่ะ…ป่านนี้คงมีความสุขดี”

“เอาหล่ะๆฉันจะส่งเธอไปเกิดใหม่ที่โลกฮงไกนะปกติฉันสุ่มโลกให้  แต่เธอเป็นกรณีพิเศษจากความสมเพ-สงสารของฉัน”

“เอ้านี้เซ็นซะ”

เธอยื่นกระดาษคล้ายๆใบสมัครงานมาให้ฉันแต่ตัวอักษรนั้นเป็นภาษาที่ฉันไม่รู้จัก มีสัญลักษณ์รูปหัวใจสีชมพูกลับด้านขีดด้วยเส้นสีทอง และมีกรอบเป็นสีฟ้าอยู่

“…ไม่ใช่สัญญาทาสใช่มั้ย???”

“ใช่…”

“….”

“ล้อเล่นแต่ก็คล้ายๆ”

“นี่คือสัญญาว่าเธอตกอยู่ภายใต้อาณัติิิของฉัน เวลาส่งเธอไปที่นั้นแล้วเผลอไปแหกกฎเข้าฉันจะสามารถช่วยได้อยู่บ้าง”

“แล้วมันต่างอะไรกับทาสอะ”

“ฉันจะไม่บังคับอะไรเธอมากมายนักเธอสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติแล้วฉันจะให้พรเธอด้วยไม่ต้องห่วงฉันเลือกให้แล้วในบางครั้งบางคราวฉันอาจจะมอบภารกิจให้กับเธอ”

“ไม่เซ็นได้มั้ย…”

“การที่ฉันดึงเธอมาจากวัฐจักรชีวิตนั่นนับว่าเธอผิด เพราะว่าเมื่อสิ่งมีชีวิตตายลงเธอจะกลับไปสู่การเวียนว่ายตายเกิด การที่ฉันนำดวงวิญญาณของเธอออกมาเลยผิดกฎ”

“ไหงถึงเป็นฉันที่โดนกฎเล่นงานอะ”

“ก็เพราะว่เธอมันอ่อนเเอเกินไปจึงง่ายต่อการลบ เธอก็เหมือนกับไฟล์ที่ฉันก็อปมาเกินแค่นั้นไม่สำคัญอะไรเพียงแค่กดดีลีทเธอก็หายไป ส่วนฉันเปรี่ยบดั่งบัคที่ไม่มีวันแก้และลบออกไปได้”

“เซ็นก็ได้ว้าาาา!!”

“ดีมาก ขอให้โชคดีกับโลกใบใหม่นบาย”

“บาย”

เมื่อเราคุยกันเสร็จฉันก็หลับตาลงรอเจอกับวงเวทย์วาร์ปที่ส่องแสงแสปตา ที่ขนาดออปตั-ยังเอาไม่อยู่ แต่ก็ไม่มีีอัไรเกิดขึ้นฉันก็เลยลืมตาขึ้นมา ภาพที่ฉันเห็นคือหญิงสาวผมสีชมพูกำงังง้างฝ่ามือสุดปลายแขน

“ไปเกิดใหม่ไป!!”

เพลี๊ย!!!

‘เจ็บชิหัย…’

หลังจากนั้นสติฉันก็ดับลงไป

.

.

.

“อ่าวปากกาฉันหล่ะ???”